De volgende morgen kwam de regen met bakken uit de hemel. Dit was al de hele nacht gaande en de verwachting was dat dit voorlopig ook zo bleef. Voor vertrek wilde ik nog even een wisserblad vervangen die ik de avond ervoor had afgeschreven. Toen ik de deur van de laro open deed, had de regen zich ook een weg naar binnen gebaand. Niets nieuws voor een laro, maar wel wat veel dit keer. Even de leegvegen en klaar maar waar kwam dat water toch vandaan. Later kwam ik er achter dat de ventilatiekleppen nog open stonden. Stom, het reserve ruitenwisserblad paste trouwens niet, maar in Engeland is het vinden van onderdelen voor een laro geen probleem en dus na ons ontbijt even een nieuw setje opgehaald om de hoek van het hotel.
De reis ging verder richting Cambridge. We hadden googlemaps de opdracht gegeven snelwegen te vermijden en dus werd het een mooie rit door de countryside. Door de vele regenval verzameld de regen zich in een heuvelachtig gebied zich in de lage stukken en dat leverde overgestroomde stukken weg op met diepe plassen. Het avontuur ging verder.
De rit naar Cambridge duurde zo’n anderhalf uur waar we de auto parkeerde bij onze lodge. Vanuit daar namen we de bus naar het centrum.
Het regende nog steeds en we besloten om bij de vvv te beginnen en daar te bekijken wat geschikt was voor dit soort weer. Na een korte info sessie van de aardige medewerker werd het een bezoek aan het science museum gevolgd door het zoölogisch museum. Beide met atributen gebruikt door beroemde wetenschappers als Charles Darwin en David Attenborough.
Na een korte koffie/ lunch break besloten we ondanks het slechte weer toch de stad te bekijken. Dit middeleeuws stadje met de prestigieuze universiteit heeft een hoog Harry Potter gehalte. Zeker als je jonge mannen met zwarte mantels en ronde brilletjes tussen de gebouwen ziet kruien. Ik denk dat het weer te slecht was om de bezemsteel te pakken.
Neemt niet weg dat het een stad is met een hele rijke historie en prachtige architectuur.
Het liep tegen de avond en tijd voor plan de campagne. Op de gevel van een donkere steeg was een pamflet te vinden van een ghost tour door Cambridge. Dat leek ons wel wat. Na een snelle maaltijd voegde we ons tot een groepje wachtenden bij de departement of magical gifts. Het duurde niet lang of we werden aangesproken door een oude man met en lange bruine waxjas en een gekreukeld hoedje. In ietwat gedistingeerd engels sprak hij ons aan waaruit bleek dat hij de gids voor de tour was. Het was inmiddels ook weer droog geworden.
Wandelend door de stad deden we plekken aan waar zich, volgens zijn uitgebreide uitleg, in de lange geschiedenis van de stad zich “geestige “ verschijnselen hebben voorgedaan. Bij de klokslag van 7 uur bij de corpus clock tijdens de laatste stop van de tour ging de hemel weer open. Alsof de de ghosts ons een droge tour gunden. Een leuke en interessante afsluiting van de dag.