Vandaag is de dag dat we naar Rayander afreizen. Na een kop thee een een droge eierkoek vetrokken we bij het hotel voor een twee uur durende rit vanuit de buitenwijken van Birmingham. We vermijden vandaag snelwegen om ook wat te kunnen zien van de dorpjes en het landschap. Na een half uurtje rijden zijn we gestopt langs de weg bij een tentje voor koffie. De parkeerplaats was redelijk vol en, na later bleek, de koffietent zelf ook. Eenmaal binnen en aan een tafel neergestreken kwamen de bladen met full breakfast achter elkaar voorbij. Ik besloot het karige ontbijt van die morgen maar eens over te doen met een full American breakfast. Als brunch te verstaan.
Met een volle buik vervolgden we onze weg door het slingerende heuvellandschap. Vandaag was het redelijk droog en het was rustig op de weg. Aangekomen in Rayander parkeerde we de auto op het parkeerterrein van de kite farm. Een vogelspot plaats voor de rode wouw. Als snel maakte we kennis met onze reisleiding en onze medereizigers. In totaal 14 auto’s verdeeld in e groepen. Wij rijden in een groep van 5 autos waarvan één van de gids/ begeleider. Na een briefing voor de eerste rit gingen we op pad. Maar niet voordat we de vogels hebben gespot. Op een lager gelegen veld werd om 15:00 een hoeveelheid vlees gestrooid om de populatie rode wouwen te voeren, die al onrustig hoog in de lucht aan het rond cirkelen waren. Wanneer het voer was geloosd, doken de vogels erop om met hum klauwen een stuk vlees te bemachtigen. Een leuk schouwspel dat vanuit houten vogelspothuisjes te volgen was.
Het was tijd voor de eerste trip. Jan ging voorop met een Defender 90 en wij volgde er direct achteraan. Als een ervaren off-roader leidde hij ons door het landschap. Het eerste stuk was redelijk vlak maar al gauw ging het de bergen in over smalle paden, steile hellingen en diepe met water en keien gevulde geulen. Onze oude laro werd direct op de proef gesteld maar hield het prima. De regen had zich ook gemeld en in combinatie met de zon en het mooie landschap kon ik me geen betere start voorstellen.
Na een 30 km arriveerden we bij ons hotel en werden de kamers verdeeld. Gelegen aan een splitsing met een oude brug, genaamd “devils bridge”, was het een mooie plek voor een korte wandeling. Via een steile trap kon je de waterval bekijken die onder de brug door het dal in stortte. Uiteindelijk kwam iedereen bij elkaar aan het goed verzorgde diner. Daar werd verder kennis met elkaar gemaakt en werden de eerste sterke verhalen uitgewisseld. Een mooie afsluiting van de eerste dag.