De rit van vandaag is korter, zo’n 50km, maar de gemiddelde snelheid is lager door de uitdagende stukken tracks die we passeren. Bernard met de Jeep gaat voorop. Telkens geldt dat de eerste de hekken die we passeren op boeren erven of weiden door de eerste auto wordt open gedaan en weer wordt gesloten door de laatste auto. De welbekende hekkensluiter. Communicatie onderling verloopt via de 27Mc.
Via een korte asfalt rit trekken we het heuvellandschap in. Het zonnetje schijnt en de kleuren van de natuur en het uitzicht over de uitgestrekte weiden is prachtig. Hier en daar passeren we kuddes schapen die ongestoord hun schapentaken uitvoeren.
De route gaat verder via het bos. Waar smalle paden je bij de les houden om niet te veel takken te raken. Wanneer we weer over de open heuvels rijden krijgen we ook weer met ondergelopen paden te maken. Gerben in de achterste auto roept over de radio of iemand zijn kentekenplaat heeft verloren. Hij zag iets geels met een J boven uit het water komen achter de auto voor hem.
Bernard roept over de radio” Richard mist hem aan de voorkant”. In een snelle ongelovige blik ziet ik dat de plaat met houder en al verdwenen is. Afgebroken. Wanneer ik bij het water aankom is Gerben en Anneke al druk om met een stok te voelen of zij wat kunnen vinden. Gerben rijd nog eens door de bak heen en weer met de hoop dat ie bovenkomt, helaas. Ik loop terug naar de auto om laarzen aan te trekken en bij terugkomst bij de bak staat Gerben in vispak klaar om het water in te gaan. Het duurt niet lang of we hebben beet. Nog even op de foto met de vangst en we kunnen weer verder rijden.
We naderen een geplande stop in een dorpje, maar omdat we laat zijn slaan we dit over en gaan direct door naar de laatste track van vandaag. Eerst een stuk door het bos en dan een afdaling over rotspartijen. Hier worden de jongens van de mannen gescheiden. Voorzichtig volg ik de auto voor mij en kijk goed hoe je de obstakels moet nemen om ongeschonden uit de strijd te komen. Op sommige plekken stappen we uit om elkaar aanwijzingen te geven maar ook om fotos en filmpjes te maken. De sleutel is teamwork, kalmte en wat stuurmanskunst. Onderaan de berg lopen we tegen het meest uitdagende obstakel aan. Hier is ook iedereen verzameld om kijken, aan te moedigen en waar nodig aanwijzingen te geven. Onze laro zet zich schrap op de glade rotsen en breng ons veilig en ongeschonden beneden. Wat een uitdagende en fantastische dag was dit!
Moe maar voldaan rijden we terug naar het hotel. Op de parkeerplaats worden de auto’s omgetoverd to mobiele barretjes en onder het genot van een borrel en een hapje worden zoals gebruikelijk de sterke verhalen gedeeld en het fotomateriaal uitgewisseld. Ik schroef nog even de kentekenplaat terug op de auto zodat hij weer klaar is voor het avontuur van morgen.