2 augustus 2011, dag 24

Het Chinese ontbijt heeft mij nog niet kunnen bekoren dus duiken we na een heerlijke geslapen nacht één van de aanwezige westerse tentjes in om koffie met toast te gaan eten. Het is tenslotte vakantie dus het mag ook wel eens niet op z’n Chinees.
Bloem heeft inmiddels fietsen geregeld en de hele groep vertrekt richting de rivier voor een bamboe River rafting tocht. Nou ben ik wel wat gewend, maar deze hitte, en zo vroeg al! Dat wordt wat. Het water loopt al snel van mijn rug, en mijn hoofd ziet er uit als een overkokende snelkookpan. Veel drinken is noodzakelijk, maar het helpt weinig als verkoeling. Wanneer we aankomen bij de rivier stuiven de waterspuit-verkopende Chinezen op ons af met de hoop ons nog wat yuans afhandig te maken. Ik ben inmiddels wel wat ongevoelig geworden voor deze straatventers, maar hier voel ik me net sinterklaas die aan wal gaat in een klein Zeeuws dorpje.

Bloem wijst me het vlot die ik samen met Kim ga bevaren. Het is een vlot opgebouwd uit 10 aan elkaar geknoopte bamboe stammen, die aan de uiteinde zijn gebogen. Daarop is een stalen zitting voor twee personen bevestigd met in het midden een parasol. De aandrijving wordt verzorgt door een chinees die met een lange bamboestok via de bodem van de rivier de boot voort duwt. Het is nog steeds erg heet en heb daarom mijn shirt nat gemaakt met de hoop dat dit in combinatie met een beetje wind wat verkoeling zal brengen. Na een kwartier hoor ik in de verte een hoop gejoel op het water. We krijgen al gauw in de gaten wat dit betekent. Een watervalletje. Onze schipper maakt vaart en gebaard ons nog even dat het beter is de tas aan de leuning van de stoel te hangen. Met een stevige plons komen we in het lager gelegen stuk rivier terecht en het vlot wordt overspoeld met water. Hèhè zucht Kim, even verfrissing. Ik zie dat mijn slippers door de golf onder de stoelen zijn gespoeld, maar ze zijn nog wel aan boord.

Voor ons is een sliert van deze vlotten te zien en de aaneenschakeling van gekleurde parasolletjes doet mij denken aan een carnavalsoptocht, maar dan op het water. Ook hier ontkom je niet aan de straat(lees water) venters. Na elke waterval staan fotograven klaar op geïmproviseerde pontons, om een actiefoto te maken en deze direct, geplastificeerd en al, aan je te verkopen. Geen interesse gebaar ik, maar de schipper legt toch aan. We blijven gewoon zitten en als twee eigenwijze kaaskoppen doen we net of we het niet horen. Het werkt wel want we vertrekken weer. Elke honderd meter is er wel een vlotje te vinden die je probeert drank te verkopen, voor jou of voor je schipper. Na een half uurtje is de temperatuur naar schatting opgelopen tot een kleine 40 graden en waag ik het er op. Ik gebaar de schipper aan te leggen bij, naar later bleek, een aflegger. De prijs van een cola was vertienvoudigd en ik moet alle zeilen bijzetten(om maar in maritieme termen te blijven) om de drank goedkoper te krijgen. De schipper lijkt mij ook dorstig en ik bied hem ook wat aan. Hier,  bleek later, heb ik de jonge man op mijn hand gekregen want ik heb daarna geen last meer gehad van de waterventers.

De tocht gaat verder langs prachtige landschappen en onder verkoelende bamboebossen.
De watervalletjes zijn een welkome afwisseling. Na twee uur te hebben gevaren komen we bij het eindpunt aan en stappen we uit op een soort marktplein. Je raad het al, geen waterventers meer, maar doodgewone straatventers.
Ik ben benieuwd wat er nu met die vlotten gebeurt en loop iets verder waar ik een hoop mannen hoor bakkeleien. Daar zie ik de vlotten ontdaan worden van stoelen en parasollen en daarna worden ze op de welbekende oude vracht-tuktuks geladen. Vandaar gaan ze weer over de weg stroomopwaarts naar het beginpunt.

Deze tuktuks hebben blijkbaar ook onze fietsen en Bloem meegenomen, want deze staan netjes op ons te wachten op de kade.
Wanneer iedereen binnen is, vertrekken we naar Moon mountain. Deze heuvel is bekend om zijn boogvormige top waar je na een stevige klim onderdoor kunt en een prachtig uitzicht hebt op de omgeving. Maar voordat we aan de klim beginnen hebben we eerst een uitgebreide lunch aan de voet van de heuvel in het gelijknamige restaurant.
Het verhaal gaat dat er 999 treden beklommen moeten worden om de top te bereiken. Joyce en Kim doen een poging maar de hitte en de steile klim doen hen al na 10 minuten afhaken. Ik klim stevig door met de rest van de groep, vergezeld door een paar oude dames die ons proberen water te verkopen.
Na een klein uur bereiken we de top en proberen we hijgend van het uitzicht te genieten. Na wat foto’s en wat rust besluit ik weer af te dalen. Dit gaat makkelijker dan omhoog. Na ruim een half uur ben ik weer beneden waar de achterblijvers op ons zitten te wachten.

We pakken onze fiets en fietsen terug naar de stad. Onderweg komen we nog een stel waterbuffels tegen die het beter hebben dan wij. Lekker in het water badderend met soms alleen de neus boven water genieten zij van de dag. Wij zijn er nog lang niet, en iedereen heeft last van de enorme hitte. Na een uur komen we in de drukke stad aan en leveren we de fiets weer in. Eerst even wat kouds drinken en een lekkere douche. Zo gezegd zo gedaan.

Na het eten gaan we nog even de stad in . De zon is onder maar het blijft bloedheet. Ik beweeg me amper en toch loopt het zweet me over de rug. China staat bekend om zijn kopieën van bekende merken en hier is het niet anders. Tijdens een bezoek in een kofferwinkel worden we door de verkoopster gelokt naar een kamer achter de doorkijkspiegeldeur. Daar ontdek ik een waar mekka voor vrouwen. Gucci, Louis Vuiton, Prada, alles netjes uitgestald in een met airconditioning gekoelde ruimte. Ik weet Joyce te overtuigen welke risico’s en aan deze nep spullen kleven waarna we de winkel maar weer verlaten. We wandelen verder door Weststreet waar het zo druk is dat je over de hoofden kunt lopen. De winkeltjes verkopen veel van het zelfde en na een half uur ben ik er klaar mee. In overleg besluiten we terug te gaan naar het hotel. Daar zit een gedeelte van de groep in de lobby waar we de ervaringen delen. De jongeren besluiten nog te gaan stappen en Ik wens  ze veel succes. Ik geef Kim wat geld mee en ga met Joyce naar de kamer. Lekker douchen en naar bed.