Ik heb lekker geslapen en ben vroeg op gestaan. Vandaag gaan we met de bus naar Zhongdian, momenteel Shangri la genoemd. Omdat er geen ontbijt is in het hotel gaan we bij de bakkerij weer broodjes halen. Wanneer we terug komen is Kim ook wakker. Ook nu geen warm water, iets wat ik niet had verwacht in een hotel als deze. We ontbijten, pakken de koffers en gaan naar de bus. Bij de bus aangekomen is iedereen een beetje verontwaardigd over de bus zelf. Hij is klein, vies en oud en de stoelen staan zo dicht op elkaar dat zelfs een chinees kramp krijgt. Voor een ritje naar een bezienswaardigheid is dit geen probleem, maar we moeten de hele dag reizen. Bloem is het met ons eens en doet beklag bij de lokale touragent. Dit verandert niets voor het moment, dus vertrekken we. Gelukkig wordt de reis onderbroken door een stop bij de kloof van de springende tijger. Hier maken we een wandeling naar een vernauwing in een kloof waar volgens de legende een tijger via een steen in de stroomversnelling naar de andere kant is gesprongen. Vanaf dat moment houden de twee witte tijgers de wacht bij de kloof en beschermen elk het land. De vernauwing veroorzaakt een enorme versnelling bij de door de kloof stromende rivier met kolkende watermassa’s tot gevolg. Een prachtig schouwspel. Dicht in de buurt lunchen we in een lokaal restaurant en we vervolgen onze weg.
Langzaam klimt de bus naar een hoogte van 3350. Je ziet de Tibetaanse invloeden langs de weg en de daarbij typische Tibetanen met kleurrijke kledij. Op een tussenvlakte stoppen we om de yaks en de over de weg scharrelende varkens te bewonderen. Hier worden ook de lokale gerechten en andere waar aangeboden.

We arriveren in het hotel. Een heel mooi Tibetaans hotel met veel houtsnijwerk en vriendelijk in Tibetaans kledij gehuld personeel. We hebben een mooie kamer inclusief elektrische dekens. Het kan hier minus 27 graden worden en er is geen centrale verwarming. De locals verwarmen zich met alcohol en dans. Alcohol wordt hier met de paplepel ingegoten. Warm water is alleen  ’s avonds van 8 tot 11. Op ons verzoek wordt er ook in de morgen gestookt.
Na een warme douche gaan we naar de tempel in het oude centrum. Na 10 minuten lopen komen  we op een groot plein waar gedanst wordt in een grote cirkel op Tibetaanse muziek. Joyce en Lea dansen mee met de lokale bevolking, die dit elke avond doen als oefening om niet te dik te worden en in de winter om warm te blijven.
Een grote trap leidt ons naar de ingang van de tempel. De mooie met houtsnijwerk en felle kleuren beschilderde gebouwen worden mooi belicht in overeenstemmende kleuren. Ik heb nu al verschillende tempels gezien, maar deze springt er uit. Deze Boeddha is groot en  heel mooi versierd met goud en prachtig geschilderd houtsnijwerk. Het gebouw is van onder tot boven in dezelfde stijl ingericht. Ik besluit om een donatie te doen en met wierook een rondje te lopen om de Boeddha waarna we de stokjes plaatsen in de voor het gebouw daarvoor bestemde bak.

Naast de Tempel staat ’s werelds grootste gebeds- molen. Pas gerestaureerd en volledig met bladgoud bedekt. Hier is de bedoeling dat je 3 keer met de molen meeloopt voor het verleden , het heden en de toekomst. Allemaal maken we de ronde en we lopen daarna naar het oude centrum. Daar eten we wat in een gezellig restaurant waar we op de foto gaan met de familie.
Wanneer we via het plein terug lopen naar het hotel is men gestopt met dansen. In  het hotel nog even kijken of de familie online is en dan naar bed.

24 juli 2011, dag 15

Berichtnavigatie


Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *