We gaan vandaag naar Samarkand. Een belangrijke historische stad op de zijderoute. Na een vroeg maar weer heerlijk ontbijt vertrekken we en volgen we de route terug door de woestijn richting Samarkand.
Onderweg stoppen we nog even bij een kudde schapen met zijn herder en natuurlijk ergens in een dorpje voor koffie. Hier zien we voor het eerst bedelaars. Jonge moeders met kinderen proberen geld en eten te ontfutselen van de toeristen. Dit tot ergernis van andere lokale bewoners die dan ook met enige ophef de groep probeert te verdrijven. Wanneer de bus diesel moet tanken, verdeeld Jahongir de zoete meloen die zij eerder op de reis langs de weg hebben gekocht.Bij het hotel aangekomen staat de lunch alweer klaar. We frissen ons even op en bezoeken dan Gur-e-Emir. Dit is het Perzisch voor “Graf van de Koning”.
Het architectonische complex met zijn azuurblauwe koepel herbergt het graf van Timoer Lenk, zijn zonen Shah Rukh en Miran Shah en kleinzonen Ulugh Bey en Mohammed Sultan. Verder is Sayyid Baraka, de leermeester van Timoer Lenk vereerd met een plaats in het graf. Het oudste deel van het complex, is aan het eind van de 14e eeuw gebouwd in opdracht van Mohammed Sultan. De ruimte onder de koepel, waar de graven zijn opgesteld is weelderig gedecoreerd met o.a. goud.
Na deze vermoeiende dag nemen we even rust voordat gaan naar een restaurant.Gelukkig hebben we google maps, maar na acht kilometer en vier gesloten restaurants eindigen we bij oasis garden om de hoek van het hotel.Het is druk en we kunnen alleen nog een plekje krijgen in een zaal die gedecoreerd is als een kristal paleis. Echter de lampen met lange dunne “pegels” worden verlicht met de verlichting van de hully gully vergezeld met een discobal.We bestellen ons eten en het duurt niet lang of de verlichting dimt en er verschijnt een zanger ten tonele. De waarschuwing van de ober dat er straks harde muziek gedraaid gaat worden komt niet uit omdat de man westerse liedjes begint te zingen. Totdat na het vierde nummer de toon veranderd, het volume omhooggaat, de zanger een stap opzij doet en de dj het overneemt. We eten dus in een Oezbeekse smartlappen disco waar de lokale bevolking lekker op los gaat.Het eten komt in vlagen maar Monique heeft behalve een salade nog niets van haar eten gezien. Wanneer na anderhalf uur de ober zich komt verontschuldigen met een wijntje is het duidelijk. Vergeten. De belofte van nog vijf minuten wordt niet waargemaakt en we vertrekken.
