Vroeg op, want we gaan richting Baymurat aan het Aydar Ko’t meer. Een honderd kilometer ervoor ligt onze bestemming, het Kyzyl Kum safari Yurt camp.
De lange rit voert ons door de uitgestrekte woestijn waar nog verrast veel schapen kuddes lopen op zoek naar het dorre struikgewas. Onderweg stoppen we nog bij een keramiek werkplaats waar op authentieke wijze de potjes en schaaltjes geproduceerd worden en een ruïne van een karavanserai die gebruikt werd in de tijd van de zijderoute. Hier zijn ook de overblijfselen van een groot overdekt waterreservoir te vinden. We drinken koffie op een plek war hiërogliefen zouden moeten zijn te vinden op de heuvel van leisteen. Het is mogelijk te zeggen of de figuren die erin zijn gekerfd ook honderden jaren oud zijn, zeker niet omdat bepaalde figuren niet bestonden in die tijd.
Uiteindelijk bereiken we het kamp en worden we ontvangen met een uitgebreide lunch. John deelt de yurt in en ik slaap met Joyce, Fred en Monique in Yurt nummer één. Het is een ruime ronde tent, met 6 bedden, die kleurrijk is aangekleed. Er zit één lamp in met stopcontact. Op de vloer liggen dikke kleden en de deuren zijn van bewerkt hout. Het slot is een konijnen botje die je door een beugel steekt.
De koffers blijven in de bus want we hebben ons voorbereid en de benodigde spullen voor de nacht apart gehouden. Echter we gaan naar het meer en het is lekker weer, dus Fred haalt zijn koffer op om zijn zwembroek tevoorschijn te toveren en ik volg hem omdat ik mijn slippers wel wil hebben.Via een korte rit met de bus door het ruige landschap komen we aan bij een prachtig strand aan de rand van het meer. Het brakke water is kraakhelder en lekker fris. Na een leuke wandeling door het water waar ik wat mooie plaatjes schiet van de omgeving, keren we weer terug naar het kamp.
Omdat we in de woestijn zijn is het niet ongewoon dat er kamelen rondwandelen. Ook hier hangt een groep kamelen rond het kamp. De eigenaar laat ons een rondje op de rug rondhuppelen als we dat willen.
Het is kamperen als vanouds. Wij zitten lekker voor de yurt met wijn en bier te genieten van de ondergaande zon als er nog twee groepen arriveren die zichzelf installeren. Wanneer het duister valt gaan we aan tafel. Ook dit keer wordt weer een lekkere maaltijd geserveerd. Het is fris en tijd voor een jas. Echter die kan ik niet vinden. Fred is ook zoekende, naar zijn telefoon. De jas is snel gevonden, die had een medereiziger per ongeluk meegenomen. De telefoon is een ander verhaal. De vorige keer dat hij hem kwijt was, had de ober hem gevonden, nu is dit niet het geval. We zetten een zoekactie op en na verschillende tassen, alle looproutes en alle locaties te hebben gecontroleerd, is ie nog niet terecht. Dan klinkt er een kreet van vreugde, hij is gevonden in de tas van Monique.
Inmiddels hebben de kampbewoners zich verzameld rond de vuurplaats en vort het kampvuur ontstoken. Een lokale bewoner maakt het feestje kompleet met zijn gitaar en zang totdat de snaren van de Oezbeekse gitaar het opgeven. Met een grote oooh, gaat de man op zoek naar een nieuwe set. Uiteindelijk kan de woestijn artiest zijn repertoire afmaken. Het wordt langzaam rustig op het kamp en kruipen onder de van kameelhaar gemaakte dekens.
