Het ontbijt in het hotel is erg goed te noemen. Lekkere pannenkoekjes, yoghurt, fruit groente, cakejes, broodjes noem maar op, maar mijn favoriet zijn de kleine wentelteefjes die ze bakken. Zeker als ze net uit de pan komen zijn ze niet te weerstaan. Voor een thee land hebben ze verassend goede koffie. In hotels van met een oploskoffie, maar bij restaurants staan serieuze espressomachines.
We starten de dag met een wandeling door smalle straatjes in een oud deel van de stad waarbij we eindigen bij Chor Minor, ook bekend als de Madrasah van Khalif Niyaz-kul, is een historisch poortgebouw met vier kleine minaretten die ook voor een madrasa stond. Echter de aandacht van de groep ging meer uit naar een aan de overkant liggend tweedehandswinkeltje. Het ligt er bezaait met oude troep uit het sovjet tijdperk, van legerspullen tot klokjes.We stappen over in de klaarstaande bus en rijden via het Bahoutdin Architectural Complex, een heilige plaats opgetrokken rond het graf van Sheik Bohoutidin, naar het zomerpaleis Sitorai Mohi Hosa van de laatste Emir, die hij naar zijn vrouw vernoemde.Het door de lokaal bekende architect Shirin Muradov ontworpen witte hal van het paleis is meesterlijk stucwerk te vinden. In totaliteit is het paleis in redelijk vervallen staat maar de kamers zijn nog aangekleed zoals men vroeger leefden. Mooi pleisterwerk en of kleurig geschilderde panelen decoreren het interieur.
Naast het verblijf van het harem bij de uitkijktoren drink ik met Fred en Monique een kop koffie. Joyce is op weg naar de uitgang om een eerder gespot muziekinstrument te scoren. Dit keer een tot viool omgetoverde geitenhoorn die echt te bespelen valt. Mijn kleine uitvoering in de bus met de viool wordt niet op prijs gesteld. Meer oefenen dus.
De tocht gaat verder naar wederom een vrijdag moskee, echter deze heeft een grote collectie oude graven van belangrijke figuren uit de oudheid. De graven zijn deels gerestaureerd en het is niet op te maken wie er nu ligt. Het vrijdaggebed is begonnen als we terugwandelen en via de zijingang arriveert een rouwstoet met een overledene voor de laatste eer.De lunch is dit keer lam. Niet mijn favoriet, maar volgends de gids is dit de beste die er is. Na een stukje vlees stap ik over op salade, groente en brood.Terug in het hotel is het tijd voor rust. Onder het genot van een pot groene thee relaxen we op de traditionele tafelbanken op de binnenplaats.Voor het diner zoeken we de stad weer op. Dit keer volgen we het advies van John onze reisleider. Het ziet er donker uit in de steeg bij restaurant Dolon. In het restaurant is het niet veel beter, maar er is ook een dakterras en daar zitten de stuwardesjes al aan de salade. De stuwardesjes is een vriendinnengroep die deel uitmaakt van ons reisgezelschap en vroeger werkzaam waren voor Martinair. We strijken neer op de tafel ernaast en we bestellen diverse gerechten van de kaart. Inmiddels loopt het terras vol met groepen toeristen waar de tafels al voor zijn gereserveerd. Wanneer het donker is en er zowaar druppels uit de hemel komen besluiten we de koffie binnen te bestellen. Hiermee sluiten we de avond af en gaan terug naar het hotel.
