Vandaag een stadstour onderleiding van onze gids die begint bij een oud Russisch amusementspark net buiten het oude centrum. Hier staat een tiende eeuws Ismail samani mausoleum die al die tijd bewaard is gebleven doordat hij onder het puin en zand verborgen heeft gelegen. Hier geen gekleurde tegeltjes, maar een door kunstig metselwerk versierde kubus met een koepeldak. Even verderop aan de rand van de vijver, bijbehorend aan het amusementspark, is nog een stuk oude stadsmuur te bewonderen. Mijn aandacht gaat meer uit naar een gezin die een uit de jaren zestig daterende roestige waterfiets over de vijver trapt. Een mooi stukje sovjet historie die lijkt tot leven te komen.
Na een kleine wandeling komen we bij het Bolo haouz complex. Deze, uit 1712 daterende nog actieve moskee, heeft een prachtige façade met twintig bewerkte houten palen. De binnenkant is niet meer in originele staat omdat in de tijd van de russen grote delen van het kunstschilderwerk onder de koepel zijn overgeschilderd.
Tegenover de moskee staat de oude watertoren uit de sovjettijd die nu dienstdoet als uitkijktoren. Na een lekkere kop cappuccino nemen we de lift naar boven. Het uitzicht is leuk maar niet spectaculair. Wel is de aan de overzijde liggende fort goed te zien. Deze citadel of ark, zoals het genoemd wordt, is onze volgende stop. De aan de rand van het oude centrum gelegen complex is voor een deel gerestaureerd en geeft toegang aan diverse binnenplaatsjes waar in het verleden de soldaten, en belangrijke overheidspersonen zich ophielden. Ook zijn er een aantal kleine musea gevestigd die wat over de geschiedenis vertellen vergezelt door gevonden of opgegraven prullaria.
Het is één uur dus tijd voor lunch.Tijd om ook iets te vertellen over de cuisine van Oezbekistan. Omdat men hier veel fruit en groente verbouwd wordt dit ook geserveerd. Dit wordt veelal in de vele soorten salades verwerkt vergezeld met kip, lam of rundvlees. Vaak wordt dit aan een spies geregen en op een smalle met kolen opgestookte bbq gegrild. Men serveert daar wijn water of bier bij. De Schaslik zoals wij die kennen is hier een aantal geroosterde stukken vlees op een gril of tandoori oven. Het stokje ontbreekt dus. Daarnaast kent men hier de noedels en rijst. Plov (rijst met vlees en rozijnen) is een specialiteit uit de regio. Meestal wordt het eten aangevuld met één van de vele broodsoorten.Voor deze lunch heeft onze reisleider alles geregeld. We hoeven alleen maar aan te schuiven en te vertellen wat we willen drinken. Hier staat soep, salade en gehaktspies op het menu.Na de lunch wandelen we terug richting het oude centrum waarbij we de imposante muren van de arc goed kunnen bekijken. De hoofdweg is tijdelijk dicht omdat de voorzitter van het parlement van Rusland een bezoek brengt aan de stad. Een stoet van politie en beveiliging neemt bezit van de weg en dit is een van de schaarse momenten dat je een Mercedes voorbij ziet komen.Wanneer de rust is wedergekeerd lopen we door naar het Po-i-kalyan complex. Hier zijn we gisteravond ook geweest om de gekleurde foto’s van de moskee en de madrassa te maken. Nu gaan we de moskee in en bekijken we wij daglicht de mooi gedecoreerde binnenplaats.
Buiten op het plein bekijken we één van de talloze kleine bestelbusjes die de stad rijk is. De eigenaar, een handelaar in porseleinen borden, laat met grote trots zijn auto aan ons zien. We mogen er ook wel even inzitten, een aanbod die we respectvol afslaan. De auto is nog erg nieuw, twaalfhonderd kilometer op de klok en het plastic zit nog om de bekleding en de schakelaars Wanneer we verder wandelen verteld John over de verschillende bazaars die hier gevestigd zijn waarna we wederom een moskee en madrassa bezoeken. Die laatste is een leuke afwisseling op de grote reeks omdat deze niet mooi is maar oud en vervallen. Leuke voor de foto’s. De bus brengt ons terug naar lyab-i-khauz. Ook hier weer madrassasen en moskeen. Op het plein is een grote vijver waar diverse terrasjes aan liggen van cafés en restaurantjes. Het is er gezellig druk en alles ziet er mooi gerestaureerd uit.Het is een klein stukje lopen naar het hotel waar we ons opfrissen voor de avondvoorstelling in een voormalige madrassa. Het is een combinatie van een modeshow en een voorstelling van muziek en dans. De bestelde cappuccino doet me goed, maar na een half uur heb ik de show wel gezien. Uit respect blijf ik zitten en na een uur is het feest voorbij.
Op zoek naar een door John aanbevolen restaurant slenteren we door de straten en stranden uiteindelijk ergens in een donkere steeg aan de rand van de stad. Buiten zitten een paar personen boven een koolvuur wat sjasliks te roosteren. Op de vraag of hier een restaurant is wuiven ze in de richting van de gevel. Binnenlopend zie ik een gezellige tot eethuis omgebouwde karavanserai. De entourage is prachtig en, zo later blijkt, het eten is er goed. Voldaan en vermoeid van de dag zoeken we het hotel op.
