Vanmorgen vroeg opgestaan om op tijd bij de bushalte te zijn waar we de rest van de groep zullen ontmoeten. Het zusje van Bloem is vandaag onze begeleider in het openbaar vervoer. Het instappen wordt aangestuurd door Chinezen in een geel T-shirt en met een vlag. Na een rit van 6 km en een uur later arriveren we bij de Hutongs. Dit authentieke en tevens oudste deel van Beijing gaan we bezoeken per fiets. Naarst lopen is dit ook het enige vervoermiddel waarmee je je door de smalle staatjes kunt verplaatsen. Voor de Olympische spelen is men begonnen met het renoveren van deze wijk, waarbij de kleine huisjes er weer fris bij staan. We bezoeken een courtyard bij een familie die het openstelt voor toeristen. Het bestaat uit een binnenplaatsje met in een vierkant er omheen diverse kamers. De court wordt bewoond door een hele familie. De rang in de familie bepaald de kamer die je krijgt. Wc en bad is er niet, je behoefte doe je in het openbare toilet aan de rand van de hutong. Omdat de prijs gemiddeld 3 miljoen euro is voor zo’n courtyard, is dat de reden waarom een hoop jonge chinezen naar appartementen in de stad vertrekken.
Verder op de fiets vertrekken we door het drukke verkeer naar de drumtower. Deze toren fungeerde vroeger als klok. Binnen boven in de toren bevind zich een oude waterklok en op bepaalde tijden werd er door een legioen trommelaars op grote trommels geslagen dat over de hele stad hoorbaar was. Dit gaf aan wanneer de werkdag begon of eindigde.Na een demonstratie fietsen we verder naar de lokale recreatieplaats. Het lijkt wel of de stoplichten er voor de sier staan. Je moet goed opletten als je leven je lief is.
Hier spelen de chinezen een spelletje, dansen ze wat of doen oefeningen. Ik heb maar niet meegedaan met kaarten, mijn chinees is nog niet zo goed.Dan maar weer op de fiets, dit keer naar de lokale markt. Op de markt is alles vers werd ons verteld. Dit klopt, maar als je over de vlees en vis markt loopt dan weet je niet wat je ruikt. Ik ben wel wat gewend, maar wat een lucht. De groente en fruitmarkt is beter vertoeven. Het is een drukte van belang.
Ook hier gaat alles kris kras door elkaar.Na wat water te hebben gekocht gaan we lunchen bij een Chinese familie. Dat wordt wat, ik heb nl. net gezien waar ze hun spullen vandaan halen!
We worden vriendelijk ontvangen in de huiskamer annex slaapkamer van een doorsnee Chinese familie. Twee tafels zijn gedekt en we beginnen met kleine voorgerechtjes. Wat het precies is weten we niet, maar het smaakt prima. Alles wordt weggespoeld met cola, bier, water of thee. Dat is geen overbodige luxe wat het is erg warm met een hoge luchtvochtigheid. De gerechten blijven komen en na een halfuurtje zit iedereen vol. Tijd om een taxi te zoeken richting het plein van de hemelse vrede.
Bij aankomst is het grote beeld van Mao te zien op de voorkant van de verboden stad. De staten zijn enorm breed, het plein lijkt oneindig waarbij de hamer en sikkel staat in het midden pontificaal uittorent boven de grote menigte. Deze beelden herinner ik me nog van de grote Chinese parades en de studenten protesten.
Met een tunnel onder weg door komen we bij de ingang van het paleis. Onderweg word ik diverse keren opgehouden door jonge chinezen die met mij op de foto willen. Als Europese man val je hier direct op en ben je blijkbaar een interessant foto object. Kim wordt ook regelmatig nagekeken als of ze een filmster is. Het komt door het blonde haar en de blauwe ogen heb ik me laten vertellen.
Bij aankomst in de verborgen stad hebben we een gids ingehuurd die ons zal begeleiden. Ondanks haar eigen manier van Engels spreken wordt ons over de historie van de verborgen stad verteld met haar keizers en andere bewoners.
Het einde van de tour sluiten we af in een ruimte waar we het neef(je) , inmiddels 60 jaar) van de laatste keizer ontmoeten. Vandaag de dag kalligrafeert hij zijden vlaggen die een bepaalde betekenis hebben. Na hem verteld te hebben dat we geen interesse hebben in zijn kunstwerken verlaten we de verborgen stad via de paleistuinen, gelegen achter het complex.Die avond gaan we op pad met een overdreven door bloemen versierde minibus naar het theater. Hier wonen we een voorstelling bij van de Chinese acrobaten school. Je kent het wel, dubbel gevouwen dames en in fel gekleurde kledij gehesen heren klimmend in palen en balanceren op touwen of fietsen. Een fascinerende show. Nog even wat eten en weer naar bed. De volgende dag wordt weer vroeg op. Om half zeven worden verwacht .
