Vandaag starten we iets later dus even relax een ontbijt en dan in de bus naar het Ragistan plein. Hier vinden we drie enorme madrassen die in een vierkant zijn opgesteld rond een groot plein. De façades zijn prachtig gerestaureerd en torenen hoog in de lucht.
Het Registan is het historische hart van Samarkand en werd in de 15e eeuw ontworpen door Ulug Bey en verfraaid door zijn opvolgers. De naam Registan betekent Plaats van zand, omdat dit ooit een zanderig marktplein was. Ik heb er veel gezien deze vakantie maar deze overtreft de anderen. Om een indruk te krijgen hoe een student in die tijd leefde is voor de bezoekers een kamer authentiek ingericht. Opstelling, grootte en inrichting doet niet onder voor een huidig Amsterdams studentenhuis.
Tijd voor koffie en we strijken neer bij één van de restaurantjes aan een lange brede laan. Onderweg spotten we veel bruidsparen die de fotosessies maken met de madras op de achtergrond voordat ze met een dikke Maybach (gepimpte mercedes S klasse) naar het feest worden vervoerd. Opgepept van de baklava suikers wandelen we naar de volgende moskee. Deze moskee is gebouwd door de vrouw van Timur toen hij van huis was voor een van zijn verovering reizen. Het verschil met alle andere moskeen is dat één van de koepels maar gedeeltelijk hersteld is tijdens de sovjetperiode en dat daarom nog goed de oude muurdecoraties te zien zijn.
Het is indrukwekkend hoe men vroeger bouwde. Kosten nog moeite werden gespaard en om alle dure bouw en decoratie materialen aan te voeren werden honderdnegenennegentig olifanten gebruikt. Om die naar de bouwsite te krijgen werd de lange brede laan vrijgemaakt dwars door de toenmalige woonwijk waar we zojuist over liepen.
De dagen zijn best vermoeiend en dan is een lunch op een gezellig Oezbeeks terras geen straf. Na de lunch wandelen we langs het mausoleum van de eerste president van Oezbekistan, hij heeft veel voor Oezbekistan gedaan na de val van de sovjetunie, maar is, door zijn dictatoriale gedrag, niet bij iedereen geliefd. We komen aan bij de enorme dodenstad Shah-i-Zinda. Deze necropolis behoort tot de beroemdste begraafplaatsen in Centraal-Azië. De meeste mausolea op de begraafplaats zijn tussen de 9e eeuw en 19e eeuw gebouwd. Vanaf de 14e eeuw werden de edelen van de Timoeriden hier begraven. De begraafplaats telt meer dan 20 bouwwerken, waaronder mausolea en een moskee.
Wanneer de bus ons bij het hotel afzet is het even bijkomen. Een lekkere douche en een powernap. Dit is nodig want we gaan plov eten bij een familie thuis. Dit typische Oezbeekse rijstgerecht staat goed aangeschreven. Op de binnenplaats van het huis staan lange tafels klaar met alle soorten vruchten, brood, nootjes etc. Ik begin met een samsa, een broodje gevuld met pompoen. Het brood is van het type lekker stevig en is lekker met de dikke yoghurt. Dan komt de plov op tafel. Een wodka erbij om de spijsvertering op gang te brengen en het maal is compleet.Terug naar het registanplein. Nu om het geheel verlicht te bewonderen en om een voorstelling bij te wonen die met zesendertig highpower projectoren op de achterste madrassa wordt geprojecteerd. De complete historie van Oezbekistan komt voorbij in een kleurig spektakel.We sluiten de avond af met een wandeling terug naar het hotel.