Wanneer de wekker afgaat ben ik nog lang niet uitgeslapen. Ik moet er wel uit omdat de bus om half zes vertrekt richting het vliegveld. Vandaag vliegen we naar Urgench. Het inchecken op de terminal voor binnenlandse vluchten verloopt vlot en voor we het weten zitten we in een zevenzeszeven van Uzbekistan airlines. Ook de vlucht verloopt prima en na een half uur wachten bij de kleine bagageband komen de koffers ook tevoorschijn. De bus staat klaar voor de één uur durende rit naar Khiva. Dit historische stadje gelegen in de regio Xorazm is een citadel uit de tijd dat de karavanen door de woestijn trokken over de zijderoute. Het was een belangrijke rust- en handelsplaats voor mens en dier.Wanneer de bagage hebben afgezet bij het hotel bewegen we ons richting de hoofdingang van de stad. Onze reisleider neemt ons mee langs de verschillende historische monumenten zoals de Muhammad Rakhim Khan Madrassah, het Tash Khauli paleis en de verschillende moskeen.Het is erg indrukwekkend hoe de bouwwerken versierd zijn met voornamelijk blauw keramiek.
Het is een lange dag en ik heb eigenlijk trek in koffie maar ik hoor net van mijn medereizigers dat we nog drie bezienswaardigheden gaan bekijken voordat we losgelaten worden. De laatste stop is het mausoleum van Pakhlavan Mahmud. Inmiddels heb ik ontdekt dat motor van Fred, een van de medereizigers, op koffie loopt en we besluiten gezamenlijk met onze partners op jacht te gaan naar het zwarte goud.
Tijdens de tour hebben we een leuk terras gespot en juist die willen we weer terugvinden. Gelukkig is het richtinggevoel van Fred op orde, of hij ruikt te koffie, maar in korte tijd staan we voor de deur. Op het plein is een vrouw met haar dochter traditioneel brood aan het bakken. In een lemen oven die opgestookt is met takken worden de ronde broden met een grote pannenlap aan de binnenkant van de wand geplakt. Dit gaat niet altijd goed, zeker niet als er iemand met een camera boven op je neus staat. Wij zijn als toerist zijn niet te beroerd om de in het vuur gevallen brood te proeven.
Boven op het terras is het goed vertoeven in de zon en we genieten van het uitzicht onder het genot van een heerlijke cappuccino. Toeval of niet, maar we hebben een prachtige locatie om foto’s te maken van de ondergaande zon met op de voorgrond de silhouetten van de historische gebouwen.Wanneer de zon onder is koelt het ook vrij snel af en een trui of jas is geen overbodige luxe.Omdat de tafel waar we zitten gereserveerd is voor andere gastsen gaan we op zoek naar een ander restaurant voor ons diner. We eindigen aan de voet van de zevenenvijftig meter hoge minaret op een leuk terras waar we de avond af sluiten met traditionele gerechten.Moe maar voldaan wandelen we terug naar ons hotel.
