Opnieuw een vroege start. De bus vertrekt om kwart over acht richting KunMing. De rit zal zo’n 6 uur in beslag nemen dus iedereen is voorbereid met eten, drinken en eventueel leesvoer. Ik probeer wat te slapen, echter daar is de bus niet echt op gemaakt. Na wat tussenstops bereiken we KunMing. Dit is een grote metropool met 4 miljoen inwoners. We rijden hier alleen doorheen richting Stone forrest. De stad is grauw met een hoop bouwwerkzaamheden. De wolkenkrabbers schieten links en rechts uit de grond terwijl oude vieze flats half afgebroken staan te wachten op sloop of nog bewoond worden door de minder bedeelden. Het contrast is groot en ik begrijp niet dan men er zo’n rommel van kan maken. De weg waar we op rijden in breed en wordt van het zonlicht afgescheiden door vier bovenliggende rijbanen. Door het drukke verkeer, waaronder voornamelijk vrachtverkeer, is de weg flink beschadigd en de ervaring leert inmiddels dat repareren geen eerste prio is in China.
Wanneer we de stad uit rijden op een nette snelweg is het nog een uur naar het stenen woud. Dit nationaal park beschermd door UNESCO is bekend om de mooie rotsformaties die als grote pilaren uit de grond tevoorschijn lijken te zijn gekomen.Tijdens een 3 uur durende wandeling genieten we van de natuur en de fraaie paden tussen de rotsen.
Vermoeid maar voldaan stappen we in de bus naar het station voor de trein naar Guillin. Dit keer zit de groep verdeeld over de trein maar we zitten wel met z’n drieën bij elkaar. De trein arriveert een kwartier later en we gaan aan boord. De conducteur in ons treinstel spreekt een beetje Engels en ik onderhandel met wat chinezen over wisselen van slaapplaatsen. Het resultaat is dat we nu één compartiment delen met Ivo, Lea en Evelyn, Het andere gezin uit de groep.
Zoals gebruikelijk zijn we weer de attractie in de trein en vele chinezen proberen hun Engels op te halen door met ons een praatje te maken. De leukste is een jong meisje en jongetje die ons welkom heten in China en hun skittles met ons delen.
Ook de groep jongeren die naar Guillin reizen om de vakantie door te brengen proberen op luidruchtige wijze een foto van ons samen te bemachtigen.
Het licht gaat om tien uur uit, maar met ons bed- lampje kunnen we nog een uurtje door. Dan gaan we onze kooi in terwijl de trein doordendert richting Guillin.
29 juli 2011, dag 20