Het is zeven uur en het licht gaat aan. Het slapen in de trein is niet super, echter dit keer heb ik redelijk geslapen. Het was gisteravond gezellig met alle chinezen, en vanmorgen kwamen ze weer vroeg op gang. Wij hebben geen haast. We hoeven pas om één uur van boord. We eten wat en proberen wakker te worden. Wassen doe je in een klein fonteintje in het begin van de wagon. Daar zijn ook de wc’s. Deze keer ziet het er redelijk schoon uit. Wanneer we het station van Guilin binnenlopen staat iedereen klaar. We moeten weer even wennen aan de drukkende warmte. De trein is gekoeld en het gebied waar we opgestapt zijn is ook koeler. De groep gaat lunchen in een hotel in de stad. Dit is de eerste keer dat ik geen trek heb in het Chinese eten. Ook een westerse food keten is er niet. Joyce, Kim en ik besluiten niet mee te gaan en kopen wat fruit bij de lokale standjes en shoppen de tijd weg in een ondergronds winkelstraatje.
Een uur later vertrekken we met de bus naar Long Ji. Ik val snel in slaap, maar al gauw begint de bus te klimmen en hou ik mijn ogen liever op de weg. Wanneer we na twee en een half uur aankomen aan de voet van het dorpje moeten we entree betalen en overstappen op de dorpsbus. Dit is de manier om het gebied in te kunnen, en voor het dorp om geld binnen te halen. De chauffeur stuurt als een ware Schumacher de bus binnen een half uur naar een parkeerplaats op 800 meter hoogte. Zijn stuurkunst wekt wel enige misselijkheid op bij diverse passagiers maar we komen zonder overgeven aan. Op de parkeerplaats staan oude vrouwtjes met grote manden klaar om voor een vergoeding je bagage naar boven te brengen. Het dorp is nl. alleen per voet bereikbaar, en ons hotel ligt ergens bovenaan op de berg. Omdat we alleen handbagage hebben (we hebben een selectie gemaakt voor 2 dagen en onze koffers met de bus alvast naar het volgende hotel gestuurd) maak ik geen misbruik van deze dames. Een paard of een drager is ook nog een optie, maar ook daar waag ik me niet aan. Na een 20 minuten klimmen bereik ik als eerste het hotel. Het uitzicht is adembenemend. Het hotel is uit hout opgetrokken en is redelijk van gemakken voorzien. Wat opvalt is een Nederlandse vlag aan de gevel. Het zal toch niet. Ja hoor ik hoor ze al. Jammer, maar dit doet maar weinig afbreuk op dit mooie stukje China.
Even lekker uitzweten van de klim met een koude cola en daarna lekker eten op het terras. DEET is echt nodig, want anders wordt je lek gestoken. Omdat we al 4 dagen malaria pillen slikken is er geen angst om een beet op te lopen.
Om half acht bezetten we het terras en bestellen we diverse Chinese en westerse gerechten. Ik kies voor kip saté met bamboe rijst, Dit laatste is in een bamboestok gekookte rijst. We sluiten de avond af met gebakken banaan, ijs en een spelletje kaarten.
30 juli 2011, dag 21