De warmte en de drukte hakken er goed in en dat is te merken. We doen even lekker rustig aan voordat we de reis naar Remidios beginnen.
De temperatuur is lekker in de ochtend en we nemen uitgebreid de tijd om van het ontbijt te genieten in de binnentuin van de casa. Nadat de koffers zijn gepakt nemen we afscheid van cuca en stappen in de auto. Kim navigeert ons feilloos door de nauwe straten van Trinidad naar de ringweg richting het noorden.
Het heeft wat geregend en de ruiten van de chinees zijn vies. Sproeien en wissen heeft weinig zin omdat de ruitenwisserbladen compleet versleten zijn, alsof cuca ze vannacht onderhanden heeft genomen. Gelukkig regent het hier niet veel, want het wordt afzien als we een bui krijgen.
De rit is lang maar het landschap is mooi. De dorpen die we passeren zien er vrij primitief uit, alsof de tijd hier heeft stilgestaan. Het algemene vervoermiddel is paard en wagen en de fiets. De cementen huizen hebben meestal geen verdieping en zien er naar onze maatstaven belabberd uit. Soms valt er één op die in pasteltinten de massa ontstijgt en er dan verzorgt uitziet. De straten zijn meestal verhard maar erg slecht en zitten vol met kuilen en gaten.
We naderen Santa Clara en ik vraag kim de lokatie op te zoeken waar in de tijd van de revolutie, Che Guevara en een team, een gepantserde trein vol met munitie en soldaten van het leger heeft laten ontsporen. Hier staan vandaag de dag nog een aantal wagons en items van deze actie als een monument opgesteld.
Bij aankomst kunnen we voor het kleine parkje parkeren. In de wagons is het verhaal te lezen over de gebeurtenis met foto’s en museum stukken. Ik denk dat je er in 1958 bij had moeten zijn om te beseffen wat hier gebeurd is.
Wij reizen verder en discussiëren wat over politieke systemen en het effect op de bevolking.Santa Clara doen we later deze reis nog eens aan om uitgebreid te ontdekken.
Het is twee uur en we arriveren we in Remedios. Een rustig plaatsje op tien kilometer van de kust. Het ziet er in eerste instantie niet zo florisant uit, maar als je dichter bij het centrum komt lijken de huizen beter te worden. Onze casa is niet moeilijk om te vinden en we kunnen voor de deur parkeren. Het geveltje van de casa springt er uit door de frisse kleuren. Wanneer we door de deur naar binnen gaan lijkt het wel een andere wereld. Het voorhuis is mooi onderhouden met sfeervolle kleuren en nette meubels. Door het voorhuis kom je op de binnenplaats. Deze staat vol met mooie planten en in het midden is naast twee plantenbakken een fontein gesitueerd. De kamers liggen rechts achter de veranda achtige doorloop. Ook de kamer is van alle gemakken voorzien. In tegenstelling van veel bouwwerken die ik in Cuba gezien heb is hier alles netjes geïnstalleerd. Geen loshangende draden of stopcontacten.
De vrouw des huizes vraagt onze paspoorten voor registratie, zoals gebruikelijk in Cuba, en biedt ons een lekkere vruchtensap aan. We spreken af dat we vanavond in de casa eten en gaan daarna op zoek naar het centrum. We hoeven niet lang te zoeken voor we op het plein staan met in het midden een muziektent. Uit twee cafe’s komt muziek naar buiten. Het is een mooi stadje maar wel erg rustig.
Met een wandeling van 10 min heb je alles gezien. De grootste kerk is gesloten en de kleinere ander is in restauratie. De hotels en grote cafe/ restaurants zijn mooi opgeknapt maar de rest kan wel wat aandacht gebruiken. We zijn hier morgen ook nog de hele dag, en in krijg het gevoel dat dit een beetje overdreven is. Wat het reisbureau hier is gedachten had is ons een raadsel.
Het eten in de casa is erg goed. We hebben het aan de eigenaar overgelaten over wat er op het menu staat. Deze mensen hebben erg veel aandacht voor hun gasten en voor detail, bij alles wat ze doen. Wanneer de muggenbrigade arriveert zijn wij weg. Gauw de kamer in en de airco aan.