Op de blaren zitten

Na een zeer uitgebreid ontbijt staat er vandaag snorkelen op
het programma. Wanneer ik de voucher aan onze mama di casa laat  zien wijst ze naar het strand waaruit ik
opmaak dat we daar heen moeten om spullen te halen. De bedoeling is dat we een snorkelset
en een lunchbox krijgen waarmee we zelf naar één van de stranden kunnen gaan om
te snorkelen.

Bij de lokale snorkel en duikschool weten ze van niets en ze
verwijzen ons naar het eerste snorkelstrand op de kaart, zo’n vijftien
kilometer verderop. Daar aangekomen staat men ons ook onbegrijpend  aan te staren, maar die man wil ons gerust
een snorkelset leveren maar hij denkt dat we bij het hotel moeten zijn. Wij dus
weer terug naar playa largo en het gelijknamige  hotel. Ook daar onbegrijpende blikken. Terug
bij de duikschool levert een gesloten deur op. Toen maar de reisconsulent  gebeld. Die zou het regelen en mij
terugbellen. Inmiddels kwam de vrouw aanlopen die we even daarvoor info hadden gevraagd,
 met een telefoon met aan de andere kant
van de lijn de duikschool houder. Of we weer terug willen komen naar het eerste
snorkelstand maar dan 4 km verder. Nu begint de irritatie parten te spelen maar
wat moet je. Inmiddels heeft de reisconsulent mij proberen te bellen, maar door
het slechte bereik gaat dit wat lastig, met de mededeling dat de mama di casa
de snorkelset  en lunchbox had moeten
meegeven maar dat ze het niet begrepen had. Gelukkig hebben ze een auto en
wordt het spul afgeleverd  op de lokatie
waar wij zijn. Ook de andere duikschool had ons al een snorkelset gegeven, maar
die kan  weer terug.

Het snorkelen is fantastisch , de heldere zee de gekleurde
vissen het koraal. Tenminste als je niet bang bent voor vissen. Kim heeft de
grootste moeite in het water te blijven ondanks de geruststellende woorden dat
de visjes geen  kwaad zullen doen.

Ik daarentegen lig liever in het water dan op het strand, dan
op de ligbedden onder de beschuttende palmbomen. Iets wat me later duur komt te
staan.

De dag verstrijkt en aan het einde van de middag gaan we
weer huiswaarts. Daar wordt de schade al snel duidelijk. Ondanks het goed
insmeren zijn we goed verbrand. Door het klotsende water is er een rood patroon
op mijn rug ingebrand dat lijkt op een slecht schilderij van Herman brood. Hier
ga ik nog wel even last van houden de komende dagen.

De avond verloopt als de avond ervoor met lekker eten en dit
keer live muziek.