Verwachtingen

Na het lekkere ontbijt lopen we het oude centrum uit naar
een andere casa waar we een afspraak hebben voor een fietstocht. We hebben
zoveel mogelijk ballast thuis gelaten omdat dit het fietsen op de oude keien
vast makkelijke zal maken. Bij de casa staan echter 3 fietstaxis gereed om ons
onder begeleiding van een gids Trinidad te laten verkennen.

Tijdens deze 
interessante rit doen we het oude treinstation aan met de overslag loods
waar vroeger de suiker werd opgeslagen. De oude stoomlocomotieven staan er nog,
maar door gebrek aan onderdelen zijn ze niet meer werkzaam. Voor de
toeristentrein naar een haciënda vijftien kilometer verderop wordt nu een oude
Russische diesel ingezet.

We bezoeken verder nog een sigarenfabriek, een slager, een
bar voor de lokale bevolking en de voedsel winkel. Bij die laatste wordt
uitgelegd hoe het voedsel op de bon systeem werkt.

We eindigen weer op een terras bovenop een huis met uitzicht
over de stad. Maar gezien de hitte hou ik dat gauw voor gezien.

De gerestaureerde haciënda waar de trein naar toe gaat,  was vroeger één van de landhuizen op de vele
suikerriet plantages die in deze streek voor de suikerproductie zorgden. Om de
slaven in de gaten te houden bouwde deze suikerbaas een toren waar hij een en
ander in de gaten kon houden. In plaats van de trein nemen wij de auto om een
bezoek te brengen aan deze haciënda.

Een mooie bergweg leidt ons door de heuvels en na zo’n 14 km
rijst de toren boven het landschap uit. We parkeren de auto onder een grote
palm en lopen het laatste stuk naar boven. Het landhuis is nu een restaurant en
de toren een toeristische  attractie.

Het geheel wordt aangevuld door de welbekende kraampjes met
houten prularia en kleedjes of ander textielwerk.

Onderaan de toren zit één van Fidel’s onderdanen de cuc’s te
vangen die betaald moeten worden  om de
toren te mogen beklimmen. De steile smalle houten trappen die in redelijke
staat verkeren, leiden je via een zestal etages naar de top. Ingemetselde ijzeren
hekjes op de etages  weerhouden je ervan onbedoeld
snel de weg naar beneden te vinden en als voer voor de gieren onderaan de voet
te belanden.

Eenmaal boven is het uitzicht prachtig. De overgebleven
plantages liggen er goed bij met op de achtergrond de bergen en de aan de
horizon verdwijnende spoorlijn.

De afdaling naar beneden is lastiger dan de klim omhoog.
Gelukkig is het aantal bezoekers laag want passeren op de trappen is zo goed
als onmogelijk.

We laten het restaurant voor wat het is en nemen aan de
uitgang een glas guarappa wat vers uit het suikerriet geperst wordt en gemengd
met ijswater wordt uitgedeeld aan de werkende lokale bevolking. De toeristen
financieren dit door er een cuc voor te betalen.

Terug in Trinidad gaan we koffie drinken bij Don pepe,
een  leuke koffietent met een binnentuin
waar verschillende koffies geschonken worden. De rest van de middag brengen we
door in de casa voor een opfrisbeurt en een conversatie met cuca de papagaai
die voor de gelegenheid uit zijn domein, de bezemkast, wordt gehaald.

De avond is nog vroeg en we besluiten een dakterras te
zoeken met muziek voor een paar cocktails. We belanden bij las terrazas, een bar
achter de kerk. De band van de buren , waar we gisteren waren, speel er weer
flink op los en weet de band op ons terras te overtreffen. Die jongens lijken
niet in staat even een tandje bij te zetten en de concurrentie weg te spelen,
maar kijken een beetje verdwaast toe wat er gebeurd.

Joyce wilde gisteren al naar neuva era, een leuk  uitziend restaurant waar we vanavond een
poging gaan wagen voor wat eten. Er is niet veel actie bij de deur om je naar
binnen te krijgen, iets wat veel gebeurd in Trinidad, maar er speelt wel een
band en het ziet er gezellig uit.

We zijn naast een frans gezelschap de enige klanten dus het  drankje is snel geregeld, maar verder verloopt
de bediening ondanks het ruim aanwezige personeel knullig en langzaam.

Uiteindelijk is het geserveerde eten van matige kwaliteit en
zijn geld niet waard. Teleurgesteld verlaten we de het restaurant en lopen naar
het plein bij de kerk. Daar op de trappen was vanmiddag een terras met een
podium waar live muziek speelde en het lijkt ons de geschikte plek om nog even
wat te drinken. Op de onderste treden zit het nu vol met toeristen waarachter
de rest van trappen nu zijn afgezet met hekken. Wil je verder om op het terras
wat te drinken moet er entree betaald worden. Verder is het plein bezaaid met
jonge mannen die je proberen mee te lokken naar een bar voor de beste mojito’s.
Na de vijfde vriendelijk te hebben bedankt is de lol er af en lopen we terug
naar de casa.